عوامل تعیین کننده خودکشی موفق: یک مطالعه مقطعی

سابقه و هدف: خودکشی به عنوان یک معضل بزرگ بهداشت عمومی در کلیه جوامع مطرح است. خودکشی ریشه در مسائل پیچیده رفتاری، بیولوژیک، اجتماعی و روانشناختی داشته و اطلاعات موجود در این زمینه به خصوص در شهرستان ‎ها محدود است. لذا، این پژوهش با هدف تعیین عوامل مرتبط با خودکشی موفق در شهرستان تویسرکان انجام گرفت. روش کار: مطالعه حاضر یک مطالعه مقطعی از نوع توصیفی- تحلیلی می باشد که در آن 265 مورد اقدام به خودکشی مورد بررسی قرار گرفت. به منظور تعیین ارتباط بین متغیرها با خودکشی موفق از آزمون کا- اسکوئر استفاده شد. از مدل رگرسیون لجستیک برای بررسی اثر هم زمان متغیرها بر خودکشی موفق استفاده شد. سطح معنی داری آزمون های آماری 05/0 در نظر گرفته شد و داده‎ها با استفاده از نرم افزار stata نگارش 11، تجزیه و تحلیل شد. نتایج: از مجموع 265 مورد اقدام به خودکشی 6/59% مرد، 5/64% سن کمتر از 25 سال و 3/51% موارد ساکن مناطق شهری بودند. 78% آنها از طریق مصرف دارو اقدام به خودکشی نموده بودند. 4/9% موارد منجر به مرگ شده بود. رابطه بین خودکشی موفق با متغیرهای منطقه سکونت، فصل سال، وسیله اقدام به خودکشی و جنس از نظر آماری معنی دار بود. شانس خودکشی موفق در مصرف کنندگان مواد مخدر نسبت به مصرف کنندگان دارو 8/33 برابر بیشتر بود. نتیجه گیری: براساس یافته‎ها، بیشترین میزان اقدام به خودکشی در مردان، افراد زیر 25 سال، ساکنین مناطق شهری و مجردین به وقوع پیوسته و متداول‎ترین روش در اقدام به خودکشی مصرف دارو بوده است. لذا توجه ویژه به این گروه‎ها افراد حائز اهمیت است.